Mü'mine Cimrilik Yakışmaz

Mü'mine Cimrilik Yakışmaz

Cimrilik, malı (zekat ve sadaka olarak) harcanması gereken yerlere harcamamaktır. Bunun aksi ise israf olup o da malı icab eden yerlerin haricine sarf etmektir. Bu ikisi de kötü ahlâktandır. Doğru olan her hususta itidali; orta yolu tutmaktır. Ayet-i celılede -meâlen- "Hem elini bağlayıp boynuna asma, hem de onu büsbütün açıp saçma ki pişman olur, açık kalırsın." (Isrâ Sûresi, âyet 29) Buyurulmuştur.

Resûlullâh Efendimizin (s.a.v.) yanında bir kadını medhederek "Çok namaz kılar, çok oruç tutar, lâkin biraz cimridir." dediler. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) "Öyle ise hayrı nedir?" buyurdular.


Yolları farklı olsa da cimriliğin ve israfın sonu fakirlik ve hüzündür. Malını harcaması gereken yere sarfetmeyen, vermeyen cimri ile mal bulamadığından sarfedemeyen fakir arasında hiçbir fark yoktur. Belki cimrinin hali daha fena olup onda hem malı kaybetme korkusu hem de mahrumiyet korkusu bulunur.
Cimrilik, nefsin hastalıklarındandır. Bir kimsenin mal sevgisi arttıkça hırsı da artar. Çok kere bu onu şuhha (aşırı cimriliğe) götürür. Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.) "Sizi şuh (cimriliğin aşırı olanın)dan sakındırırım. O, sizden önce nicelerini helak etmiş, kan dökmeğe, Allah'ın haramlarını helâl saymağa götürmüş ve mal sebebiyle akrabalık bağlarını kesmeğe sevketmiştir." buyurdular.

Evliyadan Muhammed bin Münkedir "Allâhü Teâlâ bir kavme kötülük murâd ettiğinde onların en şerlilerini emir sahibi/idareci kılar, mallarını da cimrilerinin eline verir." buyurdu.
Hikmet sahipleri dediler ki: "İnsanların en hayırlısı; en cömerd olan, öfkelendiğinde vakarını muhafaza eden, konuştuğunda acele etmeden söyleyen, yükseldiğinde tevazu gösteren ve bütün akrabalarına şefkatli olandır."
Cimrinin malına, düşmanı varis olur. Merhamet etmeyene, merhamet etmeyecek musallat kılınır.
Cimrilik sadece malda olmaz. Umumun/genelin menfaatine sebep olabilecek ilim, sıhhat, makam gibi her şeyde cimrilik olur. Kendisine verileni Allah'ın hayır yoluna ve insanların faydasına sarfetmeyen, cimridir.