Tehlikeli sözler; dinden çıkaran sözler ve haller

Tehlikeli sözler; dinden çıkaran sözler ve haller

Dört mezhebin imamları, Müslümanları dinden çıkaracak hususlardan sakındırmışlar; kitablarında Müslümânın dînine zarar verecek inanç, fiil ve sözlerin "bütün sâlih amellerin sevabını mahvetmek, iki taraftan birinin söylemesi hâlinde nikâhı gidermek" gibi netice ve hükümlerini bildirmişlerdir. Bu sebeple Müslüman, ağzından çıkan her söz ve kalbiyle rızâ verdiği her hususun mânâsını iyi düşünmeli; hele dînî meselelerde mânâsını düşünmeden ve bilmeden katiyen söz söylememelidir.

İslâm dîninde "Allâhü Teâlâ'ya, meleklere, kitaplara, peygamberlere, âhiret gününe, kaza ve kadere" îmân etmek birer esâstır. Ehl-i sünnet i'tikâdı üzere bunlara nasıl inanılacağı ilmihâl ve akâid kitablarından öğrenilip öylece inanmak lâzımdır. Bunlardan her hangi bir şeyi inkâr etmek, yahut inkâr için söylenenlere kalben de olsa rızâ göstermek -Allah saklasın- insanı derhâl dinden mahrum bırakır.

İslâm'ın şartlarından birinin farz olduğunu inkâr etmek de kişiyi îmân dâiresinden çıkarır. Mütevâtir (yalan üzerinde birleşmeleri mümkün olmayan topluluğun haberi) olarak sâbit olan dînî bir hükmü inkâr etmek de böyledir. Meselâ erkeğin ipek elbise giymesi haram değildir demek veya vitir namazını ve kurbanı inkâr etmek gibi.

Kurân-ı Kerimin -bir âyetini bile olsa- inkâr etmek, "Kurân-ı Kerîm muharreftir; hâşa bozulmuştur.", "İlâhî değildir.", yahut "Cebrâîl onu yanlış zâta getirdi." demek veya Kurân-ı kerîmde bildirilen kıssa (Allah'ın bildirdiği vak'a)ları İnkâr etmek küfürdür.

Resûlullâh'ın mütevâtir hadîs-i şeriflerini inkâr etmek, onu kötülemek veya kötülenmesine kalben razı olmak, onu (s.a.v.) sevmediğini söylemek de küfürdür.

Hz. Ebû Bekir ve Hz. Ömer'e ve diğer Ashâb-ı kirama sövmek de küfrü îcâb ettirir. Zîrâ İslâm dîni bize onlardan ulaşmıştır.

İslâm'ın mukaddesatının tahkir (hakaret) edilmesine kalbiyle rızâ göstermek de küfrü îcâb ettirir.

Kalbine küfrü îcâb eder şey gelir de onu söylemez ise îmâna zarar vermez.